General

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ

Κωνσταντίνος Μπέλσης

 

Διοικητική οργάνωση και σχέδια πειθάρχησης στη Μάνη του 1830.

Επιλογές από την  αλληλογραφία του Έκτακτου Επιτρόπου Λακωνίας και Κάτω Μεσσηνίας Λογοθέτη Λυκούργου με τον Ιωάννη Καποδίστρια.

 

1. Το διοικητικό σύστημα των επιτροπειών και η «δυσδάμαστη» Μάνη

 

Σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της χώρας που επιχειρήθηκε από τον Καποδίστρια με το Ι΄ ψήφισμα της 13/25ης  Απριλίου 1828[1] η Πελοπόννησος θα χωριζόταν σε επτά τμήματα. Από αυτά το πέμπτο (Κάτω Μεσσηνία)[2] θα περιελάμβανε τις επαρχίες Νησίου (Μεσσήνης), Καλαμάτας, Εμπλακίων, Ανδρούσης, Μικρομάνης και Δυτικής Μάνης, και το έκτο (Λακωνία), τις επαρχίες Ανατολικής Μάνης, Μονεμβασίας, Μυστρά και Πραστού.[3] Για τη διοίκηση αυτών των τμημάτων ορίστηκαν ως διοικητές Έκτακτοι Επίτροποι. Αυτοί επρόκειτο στο εξής να γίνουν οι εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, τα όργανα για την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής στις περιοχές όπου διορίζονταν αλλά και οι εγγυητές της ευταξίας και της ασφάλειας. Ανάλογες οδηγίες δόθηκαν και για την ανάδειξη των κατά τόπους (χωριά, κώμες, πόλεις) Επαρχιακών Δημογεροντιών.[4]

Στη «δυσδάμαστη» Μάνη[5] πρώτος Έκτακτος Επίτροπος διορίστηκε στις 19 Απριλίου 1828 ο αθηναίος Γεώργιος Ψύλλας (δυτικό τμήμα) και ο πρεβεζάνος Ιωάννης Γενοβέλης (ανατολικό τμήμα).[6] Λίγο αργότερα,  η επέκταση των αρμοδιοτήτων του δεύτερου και προς το δυτικό τμήμα (Οκτώβριος 1828) περιέπλεξε ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Ο Γενοβέλης κατέστη ανεπιθύμητος στους Μανιάτες (‘Σπαρτιάτες’) εξαιτίας των αυστηρών μέτρων, των διώξεων, των συλλήψεων και γενικότερα της τακτικής που ακολουθούσε εναντίον των οργανωμένων συμφερόντων, των φατριών και των απείθαρχων ισχυρών τοπικών παραγόντων, ιδίως των Μαυρομιχαλαίων[7]. Η αντικατάσταση συνεπώς και του ίδιου του Γενοβέλη ήταν ζήτημα χρόνου...

 

Διαβάστε εδώ το πλήρες κείμενο

 

 

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ

logo1logo2logo3logo4logo1